Over zachte groei, vloeibaar worden en heling in het moment
Soms is het meest waardevolle wat je kan geven… jouw tijd.
Aan een ander. Aan het leven.
Maar bovenal – aan jezelf.
Tijd om op te laden. Om te niksen, te genieten, te sporten, te lezen.
Tijd om stil te zijn, om te voelen, om niets te ‘moeten’.
Tijd voor jou. Voor wat je voedt, in beweging brengt, tot rust laat komen.
Maar er is ook die andere tijd.
De tijd in de tijd.
Tijd om te zakken. Om niet alleen door een ervaring te gaan, maar er in te smelten.
Om te vertragen, te verzachten.
Om je lichaam te laten spreken in plaats van je hoofd.
Om bewust te worden van wat zich aandient – en jezelf toe te staan om daarin te blijven.
Die overgave kan je tegenkomen op de yogamat.
Tijdens een meditatieve wandeling.
In een liefdevolle aanraking, of een intense bevalling.
Op een moment waarop je lichaam zachtjes fluistert – of luid roept – dat er iets gevoeld wil worden.
Wanneer je jezelf op zulke momenten écht de tijd geeft,
voel je misschien hoe de randen verzachten.
Hoe je spieren loslaten, hoe je adem dieper zakt.
Hoe je niet alleen denkt over je ervaring, maar één wordt met die ervaring.
Alsof je lichaam vloeibaar wordt. Alsof jij zelf smelt.
Tijd heelt, maar niet alleen
Het is niet de tijd an sich die heelt –
het is wat je toelaat binnen die tijd.
Je aanwezigheid. Je aandacht. Je openheid.
In mijn werk met paarden zie ik hoe wonderlijk dit werkt.
Paarden kennen geen haast.
Ze zijn meesters in zijn – niet in doen.
Ze nodigen je uit om mee te vertragen, om weer te voelen.
Niet door te oordelen, maar door te spiegelen.
En in die verstilling… gebeurt er vaak iets bijzonders.
Wanneer jij jouw tempo vertraagt tot het ritme van hun hartslag,
komt er ruimte voor jouw eigen lijf om te spreken.
Voor emoties die zich lang hebben stilgehouden.
Voor inzichten die niet uit je hoofd, maar uit je buik komen.
Vloeibaar worden is niet zwak
Het vraagt kracht om zacht te worden.
Om niet te ‘fixen’, maar te voelen.
Om niet te forceren, maar te volgen.
Geef jezelf tijd om vloeibaar te worden.
Om te vertragen, te zakken, te smelten in het moment.
Niet om iets te bereiken,
maar om te zijn.
In alles wat jij bent.
Geef jezelf tijd.
Tijd om te ademen, te voelen, te verzachten.
Tijd om aanwezig te zijn bij alles wat er is – zonder haast, zonder oordeel.
Want in dat schenken van tijd aan jezelf,
ontstaat de ruimte voor heling, groei en transformatie.
Het is daar dat je lichaam kan loslaten,
dat je hart kan openen,
dat jij opnieuw kan verbinden – met jezelf, met anderen, en met het leven.
Reactie plaatsen
Reacties